OTROS GENERALES AGUILAR.

2ª Edición Muller no baño recolle setenta e cinco textos de Manuel Rivas, unidades dese xornalismo intencional que fixa un obxectivo e pretende provocar algún tipo de cambio, artigos escritos, na súa maior parte, durante a súa estadía en Londres, ademais dunha gavela dos publicados en Luzes de Galicia e noutras revistas de arte. O libro recolle o seu título do texto homónimo co que se inicia este volume. Dialogando coa protagonista do cadro de Roy Liechtenstein Woman in the bathroom, Rivas engarza un relato de ficción que constitúe unha travesía pola presencia da muller na pintura dos dous últimos séculos e un ensaio paralelo sobre invisibilidade do traballo feminino e o papel da muller, desde a década de 1960, como productora social de harmonía e equilibrio dentro da sociedade. Ábrese así, un volume onde a mirada inquisitiva de Rivas se pousa encol da cotidianidade agochada da sociedade actual: analiza acontecementos e problemas como o terrorismo doméstico contra as mulleres e os nenos, os novos tipos de familia, a paixón amorosa, a incomprensión coa mocidade, a marxinación dos emigrantes, o saqueamento da memoria que provoca a enfermidade de Alzheimer, o papel da televisión e dos actuais medios de masas, as formas do novo turismo, a falsa reforma educativa, a paisaxe publicitaria concibida como segunda natureza contemporánea, o crime do esquecemento e da desmemoria, ou a pobreza devastadora provocada polo actual proceso de mundialización. Muller no baño é, tamén, unha lúcida reflexión sobre a creación e as artes contemporáneas. A pintura, a escultura, a arquitectura, o cine, a fotografía e a propia literatura abórdanse nestes luminosos textos onde Rivas aposta por unha arte que nos achegue ao coñecemento das almas perdidas que transitan por unha realidade enmascarada polo ruído da sociedade mercantilista. Uns e outros textos de Muller no baño posúen densidade humana, rebordan credibilidade e esperanza porque están escritos dende a profundidade da vida.

La memoria viaja sobre los hombros del lenguaje. Los recuerdos aquí no son pasado, son una reconstrucción de la vida por medio de las sensaciones y de una mirada táctil.El impacto de las pérdidas hace tambalear la existencia cotidiana. Esa excitación, ese levantarse en la caída, es el punto de partida de estos relatos emocionantes

INFANTIL JUVENIL CASTELLANO

COLECCIÓN PUNTO DE LECTURA

Como cando as paredes oen aos amantes,
" Así, máis, máis, máis " , estes novos relatos de Manuel Rivas, o autor de A lingua das bolboretas e O lapis do carpinteiro, non foxen da realidade senón que procuran máis e máis: ¡Máis realidade!
A memoria viaxa no lombo da linguaxe. Os recordos aquí non son pasado. Serven para a restauración da vida por medio tamén das sensacións e dunha mirada táctil. A vida concibida como unha sucesión de chamadas, das que as máis importantes son as que quedan no aire, aquelas coas que non establecemos contacto. O impacto destas perdas fai cambalear a existencia cotián. Esa excitación, ese erguerse na caída, é o punto de partida deste libro emocionante. Estamos ante un realismo íntimo, onde golpea o abraio e a sorpresa, pero que refuga a convención do
" máxico " . Pola contra reclama máis e máis realidade: a que se oculta, agocha ou se disfraza. A literatura ven ser a nosa intrahistoria, e o camiño que aquí vai abrindo a escritura semella un paso clandestino, con tramos inquietantes, que nos leva á paisaxe da emoción.
Os vintecatro relatos de As chamadas perdidas rebélanse contra a fatalidade. Os personaxes loitan, corpo a corpo, contra a tristeza e a soidade. Fanse fortes co seu fío de esperanza e coas súas puñadas de humor e ironía. Cada relato parte dunha dimensión social que ser ve ao autor para expresar o ámbito persoal máis có colectivo. Esa viaxe interior dos personaxes avanza paralela a únha viaxe interna do libro, estructurado ao xeito dunha mar aberta, desde contos dunha factura máis clásica
como
" Nós os dous "
,
" O heroe "
ou
" O partido de Reis "
a outros máis experimentais como
" Snif, bang, bla, bla, bla "
ou
" Todos os animais falan " . Vintecatro contos moi cinematográficos, escritos coa mestría característica da prosa de Manuel Rivas, constitúen, tamén, unha viaxe dende aquela Galicia popular dos anos sesenta, cando chegan os electrodomésticos e os mozos e mozas acudían aos salóns de baile, ata hoxe en día.

COLECCIÓN PUNTO DE LECTURA

EDICIÓN LITERARIA-NARRATIVA-. 9ª Edición Premio da Crítica Española, 1989